HalaycıBaşı
New member
John Fogerty 2009 yılında 65 yaşına girmek üzereyken İspanya'da çıkış yaptı ve Creedence Clearwater'ın Dirilişi Neredeyse kırk yıldır gülhatmi yetiştiriyordu ve şimdi mutlu bir şekilde 80 yaşına doğru ilerlerken (gelecek Mayıs ayında 80 yaşına girecek) ateşin olduğu yerde hala köz bulunduğunu kutlamak için yeniden yola çıktı. Ve ne ateş. Ve ne küçük közler. Bulaşıcı tırıs 'Yükselen kötü ay' başlamak için elektrikli kırbaç 'Viraj etrafında' ardından Cap Roig Festivali'nde rock'ın yüceltilmesi geldi. Aynı zamanda bir vedaya benzeyen bir dönüşü tamamlamak için galonlarca efsane, elektrik büyüsü ve yüksek duygusal gerilim. Ya da belki de değil, kim bilir.
Daha önce, herhangi birinin kafası karışmış olabilir diye, Kaliforniyalının ilk şarkılarını hatırladığı bir tanıtım videosu, Beatles'ın 'Day Tripper'ı ile 'Green River' arasında az çok doğrudan bir çizgi çiziyor ve söze gerek kalmadan bunu iddia ediyordu. 20. yüzyıl popüler müzik kraliyetinin hayatta kalan ünlü biri olarak çok fazla. Bu durumda ona çok yakışan bir durum: Neredeyse yarım asırdır hukuk mücadeleleri ve psikodrama kayıtları ile uğraştıktan sonra, Fogerty nihayet geçen yıl, hak ettiği bir dönüm noktası olan Creedence Clearwater Revival ile şarkılarının tam sahipliğini geri aldı. tur şeklinde kutlama. «Tüm hayatım boyunca bu anı bekliyordum; Artık şarkılarımı gerçek bir keyifle çalabiliyorum” diye itiraf ediyor kayıtta.
Ve gerçekte yirmi yılı aşkın bir süredir eski grubunun materyallerini canlı olarak yeniden yaşıyor olmasına rağmen, Cuma günü Calella de Palafrugell'de (Girona) tek İspanyol durağında gerçekleşen bu tur, köklerine bir tür dönüş içeriyor. özlere. Fogerty'nin gençlik coşkusu, yenilenmiş enerji ve kıskanılacak saçlarla gerçekleştirdiği bataklık kayası, ateşli ruh ve ilkel ritim ve blues'un patlayıcı karışımının kökenlerine tutkulu bir yolculuk.
Onu Noel günü küçük bir çocuk gibi sahneye atlarken görmeliydiniz; 'Green River'dan 'Born In The Bayou'ya ve oradan da 'Lookin' Out My Backdoor'a kadar marşları birbiri ardına göndermek; ve karısının onu geri kazandığı günü milyonuncu kez sayıyor (ama sanki ilkmiş gibi) Rickenbacker Woodstock'ta çalan ve birlikte 'Yağmuru Kim Durduracak' şarkısını besteleyen kişi. Fogerty, “Kırk dört yıl sonra onu Noel ağacının altında buldum” dedi. Ve işte ekranda buna tanıklık eden fotoğraf vardı.
Her şey ailede kalır
Pek de öyle görünmeyen 79 yılı ve biraz yıpranmış sesiyle ama yine de gözetleme kulelerinden titreyebilen bir sesle. 'Hiç yağmur gördün mü?' Ve 'Pamuk tarlaları', Fogerty, önceki ziyaretlerden kalma gitar birikiminden uzak, altmışlı yılların sonlarının rakipsiz sadeliğini çağrıştıran beş müzisyenden oluşan bir kadro tarafından desteklenerek ortaya çıktı. Onun yanında oğulları Shane ve Tyler, aile bağlarını güçlendirdi ve elektriği çarpıttı; bu sırada patrik, büyük klasiklerini heyecanla okuyordu. Oditoryum dolmadı (fiyatlar da yardımcı olmadı), ancak Fogerty sanki bir Olimpiyat stadyumunu doldurmuş gibi şarkı söyledi. İlk kez şarkılarını gerçek bir keyifle çalmak kulağa klişe gibi gelmiyordu ve zamanla patladı 'Dünyanın Her Yerinde Rock'lanıyor' Ve 'Gururlu Meryem' Bislerde seyircilerin çok fazla sandalyesi vardı ve sesleri yoktu.
Söylemeye gerek yok, neredeyse hepsi onun altmışlı yılların sonu ve yetmişli yılların başındaki altın çağının hitleriydi, ama aynı zamanda 'Rock And Roll Girls' ve 'Joy Of My Life' (adanmış) ile solo kariyerine bakmak için de zamanı vardı. ikincisi, sahnenin yan tarafındaki hiçbir ayrıntıyı kaçırmayan karısına) ve Creedence Clearwater Revival'ın hala devam ettiği dönemden altmışlı yılların hiti olan 'Fight Fire'ı ortaya çıkarmak için tarih öncesine dalıyor. Golligow'lar. Rock tarihindeki ustalık sınıfı, bazı bölümlerinde saksafon kalıntısı bırakmış, ancak karşılığında Neil Young'ın imzasını taşıyabilecek canlı ve görkemli bir 'Efiggy' vermiş.
Ayrılmadan önce “Bu geceyi asla unutmayacağım” dedi. Ve tamam, bu kamuoyuna bir klişe ve joker bir kart gibi geldi, ama tekrar dinlemek için. 'Köşede' ve onun neredeyse dolunay altında 'Keep On Chooglin'de mızıkasını üflerken ve tekrar titreşirken gururla gülümsemesini izleyin. 'Şanslı oğul', Zaten buna değdi.
Daha önce, herhangi birinin kafası karışmış olabilir diye, Kaliforniyalının ilk şarkılarını hatırladığı bir tanıtım videosu, Beatles'ın 'Day Tripper'ı ile 'Green River' arasında az çok doğrudan bir çizgi çiziyor ve söze gerek kalmadan bunu iddia ediyordu. 20. yüzyıl popüler müzik kraliyetinin hayatta kalan ünlü biri olarak çok fazla. Bu durumda ona çok yakışan bir durum: Neredeyse yarım asırdır hukuk mücadeleleri ve psikodrama kayıtları ile uğraştıktan sonra, Fogerty nihayet geçen yıl, hak ettiği bir dönüm noktası olan Creedence Clearwater Revival ile şarkılarının tam sahipliğini geri aldı. tur şeklinde kutlama. «Tüm hayatım boyunca bu anı bekliyordum; Artık şarkılarımı gerçek bir keyifle çalabiliyorum” diye itiraf ediyor kayıtta.
Ve gerçekte yirmi yılı aşkın bir süredir eski grubunun materyallerini canlı olarak yeniden yaşıyor olmasına rağmen, Cuma günü Calella de Palafrugell'de (Girona) tek İspanyol durağında gerçekleşen bu tur, köklerine bir tür dönüş içeriyor. özlere. Fogerty'nin gençlik coşkusu, yenilenmiş enerji ve kıskanılacak saçlarla gerçekleştirdiği bataklık kayası, ateşli ruh ve ilkel ritim ve blues'un patlayıcı karışımının kökenlerine tutkulu bir yolculuk.
Onu Noel günü küçük bir çocuk gibi sahneye atlarken görmeliydiniz; 'Green River'dan 'Born In The Bayou'ya ve oradan da 'Lookin' Out My Backdoor'a kadar marşları birbiri ardına göndermek; ve karısının onu geri kazandığı günü milyonuncu kez sayıyor (ama sanki ilkmiş gibi) Rickenbacker Woodstock'ta çalan ve birlikte 'Yağmuru Kim Durduracak' şarkısını besteleyen kişi. Fogerty, “Kırk dört yıl sonra onu Noel ağacının altında buldum” dedi. Ve işte ekranda buna tanıklık eden fotoğraf vardı.
Her şey ailede kalır
Pek de öyle görünmeyen 79 yılı ve biraz yıpranmış sesiyle ama yine de gözetleme kulelerinden titreyebilen bir sesle. 'Hiç yağmur gördün mü?' Ve 'Pamuk tarlaları', Fogerty, önceki ziyaretlerden kalma gitar birikiminden uzak, altmışlı yılların sonlarının rakipsiz sadeliğini çağrıştıran beş müzisyenden oluşan bir kadro tarafından desteklenerek ortaya çıktı. Onun yanında oğulları Shane ve Tyler, aile bağlarını güçlendirdi ve elektriği çarpıttı; bu sırada patrik, büyük klasiklerini heyecanla okuyordu. Oditoryum dolmadı (fiyatlar da yardımcı olmadı), ancak Fogerty sanki bir Olimpiyat stadyumunu doldurmuş gibi şarkı söyledi. İlk kez şarkılarını gerçek bir keyifle çalmak kulağa klişe gibi gelmiyordu ve zamanla patladı 'Dünyanın Her Yerinde Rock'lanıyor' Ve 'Gururlu Meryem' Bislerde seyircilerin çok fazla sandalyesi vardı ve sesleri yoktu.
Söylemeye gerek yok, neredeyse hepsi onun altmışlı yılların sonu ve yetmişli yılların başındaki altın çağının hitleriydi, ama aynı zamanda 'Rock And Roll Girls' ve 'Joy Of My Life' (adanmış) ile solo kariyerine bakmak için de zamanı vardı. ikincisi, sahnenin yan tarafındaki hiçbir ayrıntıyı kaçırmayan karısına) ve Creedence Clearwater Revival'ın hala devam ettiği dönemden altmışlı yılların hiti olan 'Fight Fire'ı ortaya çıkarmak için tarih öncesine dalıyor. Golligow'lar. Rock tarihindeki ustalık sınıfı, bazı bölümlerinde saksafon kalıntısı bırakmış, ancak karşılığında Neil Young'ın imzasını taşıyabilecek canlı ve görkemli bir 'Efiggy' vermiş.
Ayrılmadan önce “Bu geceyi asla unutmayacağım” dedi. Ve tamam, bu kamuoyuna bir klişe ve joker bir kart gibi geldi, ama tekrar dinlemek için. 'Köşede' ve onun neredeyse dolunay altında 'Keep On Chooglin'de mızıkasını üflerken ve tekrar titreşirken gururla gülümsemesini izleyin. 'Şanslı oğul', Zaten buna değdi.