HalaycıBaşı
New member
'Mutlu Varlıklar' ve 'Yaşam Zamanı' romanları arasında beş yıl geçirdi. Onlarla bir babanın aşınması, hastalığı ve ölümü, ressam Juan Giraralt, hikayesi oğlu bize verdi Marcos Giraraltdoku senin. Bu ezici kitapta, yazar itiraf ya da otobiyografik olmayı düşünmedi. Edebiyat dışında hiçbir şey niyetinde değildi. Düello saf sözlerinden yapılmış basit, doğrudan ve güçlü bir nesirdi.
Düello? Evet, gittiğinde hayatı terk eden hava pervanesi, birisi nihayet dinlendiğinde bir oda uçan son nefes. Bir bahar sabahının güneşinin altındaki 'yaşam süresi' sayfalarını düşünüyorum. Kendi babamın küllerinin dinlendiği metal urn'dan önce bu hikayeyi düşünüyorum. Carlos Sainz MuñozBarselona'da doğan, Fransa'ya giden ve üç gün önce Madrid'de ölen İspanyol Cumhuriyetçilerin oğlu.
Babam, doğumla İspanyol ve Venezüella. 1947'de dokuz yıl ve deneyimsiz bir İspanyolca ile La Guaira limanına gelen babam. Vichy'nin Fransa'sında İspanyolca dillerle en az alakalı olacaktı. Çok genç yaştan itibaren sürgün edilen babamın yaşam süresi Atlantik'in her iki tarafında geçti: ebeveynlerinin geri dönmek istemediği İspanya ile bazı çocuklarının geri dönemeyeceği Venezuela.
Pissac'taki yıllarında Bordeaux'dan yedi kilometre uzaklıkta babam 'Marsilya' şarkısını söyleme yasağı ile büyüdü, babam yıpranmış, bağlantısız anıları, savaş anılarını koruyor. Kalbinde çok canlı, neredeyse seçtiği ateşle basılan Venezuela'nın baskıları, onun olmayan topraklara kaldı, ancak toprakları oldu; olağanüstü bir kadınla evlendiği ve dört çocuk büyüdüğü ülke; Sıyırılmış – üzgünüm baba, çok sevdiğiniz hacienda devriminin elinden iyileşememek – ve bu son ekshalasyona kadar hafızasında tuttu. Yaşam süremiz, baba, Marcos Giralt'ın bu kitabınki gibi transfer. Bu Mart sabahı. Bizi kapsayan bu güneş. Bizi çevreleyen bu düello.
Bir Hata Bildir
Düello? Evet, gittiğinde hayatı terk eden hava pervanesi, birisi nihayet dinlendiğinde bir oda uçan son nefes. Bir bahar sabahının güneşinin altındaki 'yaşam süresi' sayfalarını düşünüyorum. Kendi babamın küllerinin dinlendiği metal urn'dan önce bu hikayeyi düşünüyorum. Carlos Sainz MuñozBarselona'da doğan, Fransa'ya giden ve üç gün önce Madrid'de ölen İspanyol Cumhuriyetçilerin oğlu.
Babam, doğumla İspanyol ve Venezüella. 1947'de dokuz yıl ve deneyimsiz bir İspanyolca ile La Guaira limanına gelen babam. Vichy'nin Fransa'sında İspanyolca dillerle en az alakalı olacaktı. Çok genç yaştan itibaren sürgün edilen babamın yaşam süresi Atlantik'in her iki tarafında geçti: ebeveynlerinin geri dönmek istemediği İspanya ile bazı çocuklarının geri dönemeyeceği Venezuela.
Pissac'taki yıllarında Bordeaux'dan yedi kilometre uzaklıkta babam 'Marsilya' şarkısını söyleme yasağı ile büyüdü, babam yıpranmış, bağlantısız anıları, savaş anılarını koruyor. Kalbinde çok canlı, neredeyse seçtiği ateşle basılan Venezuela'nın baskıları, onun olmayan topraklara kaldı, ancak toprakları oldu; olağanüstü bir kadınla evlendiği ve dört çocuk büyüdüğü ülke; Sıyırılmış – üzgünüm baba, çok sevdiğiniz hacienda devriminin elinden iyileşememek – ve bu son ekshalasyona kadar hafızasında tuttu. Yaşam süremiz, baba, Marcos Giralt'ın bu kitabınki gibi transfer. Bu Mart sabahı. Bizi kapsayan bu güneş. Bizi çevreleyen bu düello.
Bir Hata Bildir