HalaycıBaşı
New member
19 ve 24 Nisan 1962 arasında bir noktada, Beatles her gece Hamburg'daki yıldız kulübünde hareket ederken, sadece 21 yaşında olan John Lennon bir folio aldı ve Cynthia Powell'a bir mektup yazmaya başladı. … Gelin, o zaman İngiltere'de yaşayan Liverpool Sanat Koleji'nde eğitim yıllarından bu yana. Düzensiz, dağınık, ancak yoğun kişisel bir akışın ardından aralıklı yazı patlamalarında yaptı. Tek bir yüz tarafından yazılan dört sayfalık mektup, bu hafta açık artırma yapılacağı açıklanana kadar halkın gözünden kaldı. Christie'nin 30.000 ila 40.000 pound (yaklaşık 35.000 ve 47.000 Euro) arasında satılabileceğini tahmin ediyor.
John Lennon'un duygusal, yaratıcı ve kamusal evriminde önemli bir an olan Beatles ile bağlantılı herhangi bir nesneye genellikle fetişizmin ötesinde yakalayan samimi bir belgedir. Hamburg, gece kaosu, yorucu ritmi ve arkadaşlık ve marjinallik karışımı ile grup için en biçimlendirici alanlardan biriydi. Ama aynı zamanda profesyonelleşmenin duygusal güvencemeyle bir arada bulunduğu belirsiz bir senaryodu. Mektup her iki gerginliği de yansıtır.
Grubun ilk aşamasını tasvir eden ve grubun estetik dönüşümünde belirleyici bir rol oynayan Alman fotoğrafçı Astrid Kirchherr'e atıfta bulunan Lennon, “Geldiğimizden beri Astrid'i görmedim” diye yazıyor. Sanat okulunda Beatles'ın ilk basçısı ve Lennon'un yakın arkadaşı olan birkaç Stuart Sutcliffe olan Kirchherr, yıkıcı bir darbe geçirmişti. Sutcliffe, serebral kanama nedeniyle 10 Nisan 1962'de ölmüştü. Beatles, üç gün sonra Hamburg'a iner inmez ölümlerini biliyordu.
“Tüm gazetelerin neden Stu hakkında yazdığını merak ediyorum,” diye yazıyor Lennon, mektubun başında, sadece ölümüyle ilgili şaşkınlığını değil, aynı zamanda kendisinin ve çevresinin kamuya ithal etmeye başladığı ilerici farkındalığını ortaya koyan bir ifade. Kısa bir süre sonra, yeniden birleşmenin ima ettiği duygusal rahatsızlığa atıfta bulunarak Kirchherr'i ziyaret etme konusundaki isteksizliğinden bahsediyor: “Onu görmeyi düşündüm, ama çok beceriksiz hissederdim.” Görünüşe göre daha düşük ifade, düello somut jestler yoluyla kanalize etme zorluğu ile işaretlenmiş, hala oluşumdaki bir hassasiyete işaret ediyor.
McCartney yerine “McAnntey” gibi hataları içeren, farklı yazımları ile İngilizce yazılmış, alışılmadık sık sık yanlış olan mektup, “Sevgiyi seviyorum ve seni deli gibi özlüyorum, sevgi, sevgi, seni deli gibi özlüyorum) ve hayattaki hayatın hesabı veren bir önemsiz gözlemleri sunan açık hassasiyet anlarını alıyor. Uzun oyunculuk geceleri, kıt duşlar, gürültülü oda arkadaşları. “Kulüp çok büyük ve sadece bir gece ve dördü sadece üç saat oynuyoruz,” diye şikayet etmeden önce: “Yorgunum, sabah 6 ve diliyorum.”
Bununla birlikte, aşık ve yorgun olan genç bir adamın portresinden daha ilginç bir iplik var: grubun artan popülaritesi ile grubun dinamikleri ve üçüncü tarafların varlığı tarafından koşullandırılmaya başlayan Cynthia ile samimi bir hayat sürdürme arzusu arasındaki gizli çatışma. “Dot'un (Rhone) size kalıcı olarak hareket ettiği fikrini sevmiyorum,” diyor Paul McCartney'in çiftine atıfta bulundu. “Asla yalnız olmayız … onu her zaman yatakta olduğumuzu hayal edin … ve Pavlus'un her zaman geldiğini hayal et.” Kıskanç bir ağıttan daha fazlası olan ifade, duygusal şöhret maliyetinin ve özel yaşam ile kamu kimliği arasında sınır oluşturmanın zorluğunun çok erken bir algısını ortaya koyuyor.
Başka bir parçada, daha açık ve daha sonra, belirtildiği gibi, makalede en az iki insizyon yapan Cynthia tarafından değiştirilen Lennon, muhtemelen mektupta korunmak için yetersiz olduğunu düşündüğü bazı “deri külotları” ifade eder. Mektubun geri kalanında, yıllar sonra basında ortaya çıkacak alaycı ve keskin Lennon ile tezat oluşturan, bazı zamanlarda bile çocukça, eğlenceli bir ton korunur.
Mektup üç farklı partiye yazıldı: 20 Nisan Cuma günü, Paskalya Pazar günü ve nihayet 24 Salı günü, yıldız kulübünde bir setten kısa bir süre sonra. Son bölümde Lennon şöyle yazıyor: «Yaklaşık 45 dakika önce oynamayı bitirdik (sabah 2). Ben öldüm, aşkım … Seni seviyorum, seni seviyorum, lütfen beni bekle ve sen üzgün değilsin ve çok çalışıyorsun, biraz akıllı bir Canan Powell.
Bu mektubun değeri, hem el yazısında basit bir “John” ile imzalandığı ve filtreler olmadan hayati bir geçiş aşamasında gerçek bir zaman tanıklığı sunduğu gerçeğinde yatmaktadır. Birkaç ay sonra, 23 Ağustos 1962'de Lennon ve Cynthia ile evlenecek Liverpool'daki gizli bir törenle. Ertesi yılın Nisan ayında oğlu doğacaktı Julian. O zamana kadar, Beatles zaten EMI'nin çalışmalarında kaydedilecekti ve radyal başarı başlayacağından 'lütfen beni lütfen' ile yapılan ilk ulusal turları olacaktı.
Mektup, 2012'de yayınlanan Hunter Davies'in 'John Lennon Letters' kitabına dahil edilmesinden bu yana kısmen biliniyordu ve burada bazı kopyalarla facs olarak çoğaltıldı. Yine de, Şimdiye kadar bir kamu satışının konusu olmamıştı Cynthia Lennon, 1991'de bir İsveç koleksiyoncusuna verdiğinden beri. doğrulanmış Beatles'ın el yazmaları ve imzalarında uzman olan Frank Caiazzo.
Anonimliğinin son aşaması
Grubun koleksiyoncuları, biyografileri ve hayranları arasında uyanabilecek kaçınılmaz ilginin ötesinde, bu belge, John Lennon'a bir sembol ya da efsanevi bir figür olarak değil, şafakta ve sessizce seven kadına yazan ve sessizce tam hızda dönüşmeye başladı. Philip Norman'ın 2008 biyografisinde yazdığı gibi, “Hamburg Beatles'ı profesyonel müzisyenlere dönüştürdü, ancak aynı zamanda anonimliklerinin son aşamasını da işaretledi.”
A Mektubu Cynthia Powello son sınırda yazılmış, bu eşikten konuşur. İkisi arasındaki ilişki yoğundu, Özel yaşam ve kamu şöhreti arasındaki kontrast. 50'lerin sonlarında Liverpool Sanat Koleji'nde öğrenciler olarak tanıştılar ve dünya Beatlemania patlamasından kısa bir süre önce evlendiler, çünkü kısmen Cynthia tek oğluna hamile kaldı. Evlilik, Beatles yıldızı olarak John'un 'tek istenen' imajını etkilememek için bir süre gizli tutuldu. Cynthia, genellikle grubun ve turların en samimi çemberinden ayrılan oldukça izole bir şöhret hayatı yaşadı.
Daha sonra, Lennon sanatsal deney ve uyuşturucu kullanımına daha fazla daldıkça ilişki kötüleşti. 1968'de boşandılar. Yıllar sonra, Cynthia ilişkisini sevgi ile belirgin olarak tanımlayacak, aynı zamanda terk ve acı için, özellikle de Lennon yıllarca oğlu Julian'dan uzaklaştı. Anılarında, ailesine karşı halka açık ve koruyucu bir kamusal imaj sürdürürken John'un karmaşık doğası konusunda dürüsttü.
John Lennon'un duygusal, yaratıcı ve kamusal evriminde önemli bir an olan Beatles ile bağlantılı herhangi bir nesneye genellikle fetişizmin ötesinde yakalayan samimi bir belgedir. Hamburg, gece kaosu, yorucu ritmi ve arkadaşlık ve marjinallik karışımı ile grup için en biçimlendirici alanlardan biriydi. Ama aynı zamanda profesyonelleşmenin duygusal güvencemeyle bir arada bulunduğu belirsiz bir senaryodu. Mektup her iki gerginliği de yansıtır.
Grubun ilk aşamasını tasvir eden ve grubun estetik dönüşümünde belirleyici bir rol oynayan Alman fotoğrafçı Astrid Kirchherr'e atıfta bulunan Lennon, “Geldiğimizden beri Astrid'i görmedim” diye yazıyor. Sanat okulunda Beatles'ın ilk basçısı ve Lennon'un yakın arkadaşı olan birkaç Stuart Sutcliffe olan Kirchherr, yıkıcı bir darbe geçirmişti. Sutcliffe, serebral kanama nedeniyle 10 Nisan 1962'de ölmüştü. Beatles, üç gün sonra Hamburg'a iner inmez ölümlerini biliyordu.
“Tüm gazetelerin neden Stu hakkında yazdığını merak ediyorum,” diye yazıyor Lennon, mektubun başında, sadece ölümüyle ilgili şaşkınlığını değil, aynı zamanda kendisinin ve çevresinin kamuya ithal etmeye başladığı ilerici farkındalığını ortaya koyan bir ifade. Kısa bir süre sonra, yeniden birleşmenin ima ettiği duygusal rahatsızlığa atıfta bulunarak Kirchherr'i ziyaret etme konusundaki isteksizliğinden bahsediyor: “Onu görmeyi düşündüm, ama çok beceriksiz hissederdim.” Görünüşe göre daha düşük ifade, düello somut jestler yoluyla kanalize etme zorluğu ile işaretlenmiş, hala oluşumdaki bir hassasiyete işaret ediyor.
McCartney yerine “McAnntey” gibi hataları içeren, farklı yazımları ile İngilizce yazılmış, alışılmadık sık sık yanlış olan mektup, “Sevgiyi seviyorum ve seni deli gibi özlüyorum, sevgi, sevgi, seni deli gibi özlüyorum) ve hayattaki hayatın hesabı veren bir önemsiz gözlemleri sunan açık hassasiyet anlarını alıyor. Uzun oyunculuk geceleri, kıt duşlar, gürültülü oda arkadaşları. “Kulüp çok büyük ve sadece bir gece ve dördü sadece üç saat oynuyoruz,” diye şikayet etmeden önce: “Yorgunum, sabah 6 ve diliyorum.”
Bununla birlikte, aşık ve yorgun olan genç bir adamın portresinden daha ilginç bir iplik var: grubun artan popülaritesi ile grubun dinamikleri ve üçüncü tarafların varlığı tarafından koşullandırılmaya başlayan Cynthia ile samimi bir hayat sürdürme arzusu arasındaki gizli çatışma. “Dot'un (Rhone) size kalıcı olarak hareket ettiği fikrini sevmiyorum,” diyor Paul McCartney'in çiftine atıfta bulundu. “Asla yalnız olmayız … onu her zaman yatakta olduğumuzu hayal edin … ve Pavlus'un her zaman geldiğini hayal et.” Kıskanç bir ağıttan daha fazlası olan ifade, duygusal şöhret maliyetinin ve özel yaşam ile kamu kimliği arasında sınır oluşturmanın zorluğunun çok erken bir algısını ortaya koyuyor.
Başka bir parçada, daha açık ve daha sonra, belirtildiği gibi, makalede en az iki insizyon yapan Cynthia tarafından değiştirilen Lennon, muhtemelen mektupta korunmak için yetersiz olduğunu düşündüğü bazı “deri külotları” ifade eder. Mektubun geri kalanında, yıllar sonra basında ortaya çıkacak alaycı ve keskin Lennon ile tezat oluşturan, bazı zamanlarda bile çocukça, eğlenceli bir ton korunur.
Mektup üç farklı partiye yazıldı: 20 Nisan Cuma günü, Paskalya Pazar günü ve nihayet 24 Salı günü, yıldız kulübünde bir setten kısa bir süre sonra. Son bölümde Lennon şöyle yazıyor: «Yaklaşık 45 dakika önce oynamayı bitirdik (sabah 2). Ben öldüm, aşkım … Seni seviyorum, seni seviyorum, lütfen beni bekle ve sen üzgün değilsin ve çok çalışıyorsun, biraz akıllı bir Canan Powell.
Bu mektubun değeri, hem el yazısında basit bir “John” ile imzalandığı ve filtreler olmadan hayati bir geçiş aşamasında gerçek bir zaman tanıklığı sunduğu gerçeğinde yatmaktadır. Birkaç ay sonra, 23 Ağustos 1962'de Lennon ve Cynthia ile evlenecek Liverpool'daki gizli bir törenle. Ertesi yılın Nisan ayında oğlu doğacaktı Julian. O zamana kadar, Beatles zaten EMI'nin çalışmalarında kaydedilecekti ve radyal başarı başlayacağından 'lütfen beni lütfen' ile yapılan ilk ulusal turları olacaktı.
Mektup, 2012'de yayınlanan Hunter Davies'in 'John Lennon Letters' kitabına dahil edilmesinden bu yana kısmen biliniyordu ve burada bazı kopyalarla facs olarak çoğaltıldı. Yine de, Şimdiye kadar bir kamu satışının konusu olmamıştı Cynthia Lennon, 1991'de bir İsveç koleksiyoncusuna verdiğinden beri. doğrulanmış Beatles'ın el yazmaları ve imzalarında uzman olan Frank Caiazzo.
Anonimliğinin son aşaması
Grubun koleksiyoncuları, biyografileri ve hayranları arasında uyanabilecek kaçınılmaz ilginin ötesinde, bu belge, John Lennon'a bir sembol ya da efsanevi bir figür olarak değil, şafakta ve sessizce seven kadına yazan ve sessizce tam hızda dönüşmeye başladı. Philip Norman'ın 2008 biyografisinde yazdığı gibi, “Hamburg Beatles'ı profesyonel müzisyenlere dönüştürdü, ancak aynı zamanda anonimliklerinin son aşamasını da işaretledi.”
A Mektubu Cynthia Powello son sınırda yazılmış, bu eşikten konuşur. İkisi arasındaki ilişki yoğundu, Özel yaşam ve kamu şöhreti arasındaki kontrast. 50'lerin sonlarında Liverpool Sanat Koleji'nde öğrenciler olarak tanıştılar ve dünya Beatlemania patlamasından kısa bir süre önce evlendiler, çünkü kısmen Cynthia tek oğluna hamile kaldı. Evlilik, Beatles yıldızı olarak John'un 'tek istenen' imajını etkilememek için bir süre gizli tutuldu. Cynthia, genellikle grubun ve turların en samimi çemberinden ayrılan oldukça izole bir şöhret hayatı yaşadı.
Daha sonra, Lennon sanatsal deney ve uyuşturucu kullanımına daha fazla daldıkça ilişki kötüleşti. 1968'de boşandılar. Yıllar sonra, Cynthia ilişkisini sevgi ile belirgin olarak tanımlayacak, aynı zamanda terk ve acı için, özellikle de Lennon yıllarca oğlu Julian'dan uzaklaştı. Anılarında, ailesine karşı halka açık ve koruyucu bir kamusal imaj sürdürürken John'un karmaşık doğası konusunda dürüsttü.